Przepis z cyklu wyszperane, znalezione, wydrukowane i zapomniane. Ha! Nie tak do końca zapomniane. Segregator w truskawki, który ledwo trzyma wszystkie kartki w jednej kupie jest już pełen tak, że ciężko przewracać w nim przepisy – jak się chce coś przeczytać, to trzeba wytargać spomiędzy innych świstków. I ten przepis jest właśnie taki wytargany. Chyba każdy, kto gotuje, ma taki swój prywatny składzik: co kogo zainteresuje, pstryk, klik! i drukarka nie ma czasu na próżnowanie.
Tarta przygotowana na XIII Festiwal Kultury Żydowskiej we Wrocławiu Simcha. Book Me a Cookie w tym roku partneruje, wspiera i mocno trzyma kciuki za festiwal – bo pomysł fajny, a idea zacna. W związku z tym, kulturalnie, tarta orzechowa – z całym mnóstwem migdałów, nerkowców, orzeszków laskowych i włoskich. Dodane do kruchego spodu, na którym zapieka się cudnie pachnąca masa orzechowa. Na wierzch lekko powciskane i przyrumienione orzechy.
Jest taki moment podczas pieczenia, że zapachy z piekarnika zaczynają wydostawać się poza kuchnię – najpierw lekko, przelotnie zapachnie, potem ten zapach staje się intensywniejszy i słodki. Czuć przyprawy, kruche ciasto, nadzienie – to jest jakaś zapachowa bajka. W tej tarcie tak właśnie bajkowo mieszają się słodkie zapachy: miodu, przypraw (cynamonu i kardamonu) i sezamu. Potrafię wyczuć zapach upieczonego ciasta. I faktycznie, za chwilę pi bip pi bip, minutnik zaczyna się dopominać o wyłączenie.
A najmagiczniej jest wtedy, gdy ktoś wchodzi do domu – i pachnie tak ciepło, miło, przytulnie. Dla niego intensywniej niż dla mnie, bo po jakimś czasie nos się przyzwyczaja, ale dla kogoś, kto przychodzi z zewnątrz takie słodkie aromaty są wyczuwalne przez kilka godzin po pieczeniu. To jest lepsze niż odświeżacz powietrza! W dodatku która firma zamyka w chłodnej metalowej puszce zapach przytulności? To potrafi tylko piekarnik. Swój, domowy, stary albo nowy, z funkcją grzania od dołu, od góry, od dołu i od góry, na skos – nie ma znaczenia. Ważne, że swój, udomowiony.
Tarta orzechowa
(z orzechowym nadzieniem, na orzechowym spodzie i z orzechami na wierzchu)
Przepis wyszperała gdzieś na forum Anoushka, z małymi zmianami, żeby było bardziej po mojemu.
Składniki – forma ø 26 cm:
ciasto:
- 200 g mąki
- 150 g zimnego masła
- 60 g cukru pudru
- 60 g drobno zmielonych migdałów
- 40 g wiórków kokosowych (można zamienić na taką samą ilość mielonych orzechów, jeśli ktoś nie lubi wiórków)
- 1 spore jajko
orzechowe nadzienie:
- 150 g masła
- 80 g cukru
- 200 g zmielonych orzechów – mogą być same migdały, może też być mieszanka różnych orzechów – ja zmieliłam ze sobą migdały, orzechy włoskie, laskowe i nerkowce
- 3 jajka
- 2 łyżki najpyszniejszego miodu, jaki macie
- 100 g orzechów na wierzch (dałam brazylijskie)
- 1 łyżeczka cynamonu
- pół łyżeczki kardamonu
- 2 łyżki ziaren sezamu
Przygotowanie:
Składniki na ciasto szybko zagnieść. Uformować kulkę, zawinąć w folię i włożyć do lodówki na minimum 30 minut. Po tym czasie delikatnie podsypując mąką, rozwałkować ciasto i przełożyć do formy na tarty (albo „wygnieść” w foremkę palcami, odrywając po kawałku ze schłodzonej kulki ciasta i wylepiać formę jak plasteliną). Włożyć z powrotem do lodówki.
Utrzeć masło z cukrem na puszystą masę. Stopniowo dodawać po jednym jajku. Na końcu dodać zmielone migdały, miód i przyprawy. Wymieszać. Ciasto wyjąć z lodówki, wyłożyć na nie krem. Obsypać wierzch z grubsza posiekanymi orzeszkami, delikatnie wciskając je w krem. Piec około 35-45 minut w nagrzanym do 170°C piekarniku. Po wyjęciu z piekarnika odstawić do ostygnięcia.
Tarta świetnie smakuje z filiżanką świeżej kawy albo polana słodką śmietanką :)
Roma Ligocka, Dziewczyna w czerwonym płaszczyku
(o książce pisałam już tutaj – klik!)
Comments
Dziękuję za miłe słowa! :)
Mirabelko, tak wiem wiem i żałuję, że krakowski festiwal jeszcze na to nie wpadł.
Podobno orzechy poprawiają koncentrację, czy tam pamięć. Na pewno chodzi o orzechy.
Nie padało. Było tylko chłodniej, ale jednak pani noga się nie myli.
Ha! Moge robić za telepatyczną pogodynkę :D
Są dwa zapachy, które czarują mnie najmocniej. Domowego pieczywa i ciasta, które rozkwita aromatami w piekarniku. To najdoskonalsze, co może istnieć. Najcieplejsze. Dobre.
A Twoja tarta… Taka domowa jest. Pyszna. Doskonała.
Buziak!
Wygląda przesmakowicie:))
O! z orzechami…super…pysznie wygląda…pozdrawiam…
Kolejna cudowna tarta Asiu. Aż zaniemówiłam :) Nadzieniem przypomina mi wypełnienie rogali marcińskich, choć może sie mylę – ale tak mi sie kojarzy i tak przepysznie wygląda :)
Nie do końca, bo nie ma maku, ale pysznością jak nic dorównuje :)
Oliwko – ooj, dziękuję. Uścisk kochana! :*
Ależ oczywiście! Ale to moja noga ustala warunki :D
Swoją drogą, męczy mnie ta tajna misja. Czy mój emil doszedł do Twojego? ;>
O rany jakie MEGA orzechowe! :) Kocham orzechy więc koniecznie zapisuję ;)
To niesamowite, że potrafisz wyczuć upieczone ciasto – ponoć najlepsi piekarze właśnie po zapachu poznają, że chleb jest już upieczony – a że piekarstwo to w sumie branża mocno do cukiernictwa podobna, więc zakładam, że ta prawidłowość w przypadku słodkich wypieków też się sprawdza ;]