Pierwszy raz w życiu tiramisu wyszło spod moich rąk. Zawsze robił je ktoś inny. Ale ale, przyszła ta wiekopomna chwila, kiedy to ja zapragnęłam upaprać się mascarpone (a potem dumnie dzierżyć w łapie michę i wyjadać resztki kremu). Fajna sprawa. Bez pieczenia, z gotowymi biszkoptami (tylko dobre kupić trzeba! ja się polubiłam z włoskimi – a przynajmniej napisy na opakowaniu były po włosku), cieniutką warstewką kakao i lekkim kremem mascarpone między tym wszystkim. A lekki, bo upuszystniłam go bitą śmietaną. Można na talerz, można widelcem, można nawet ładnie pokroić w kwadraty. Ale i tak najlepsze jest wyjadane łyżką z całej wielkiej formy. Jak wszystko.
W kwestii niezbyt może estetycznego, za to najsmaczniejszego na świecie wyjadania przebija chyba nawet wylizywanie masy z boków miski. Albo mieszadeł miksera po ubiciu kremu. Choć nie jestem do końca pewna, czy te mieszadła jest w stanie cokolwiek pobić. Nie, to chyba jednak za wielka konkurencja. Lider trzyma się mocno, ale tiramisu stara się jak może :)
Tiramisu
Składniki (na 4 wygłodniałe lub 6 pojedzonych osób):
- 750 g sera mascarpone
- 350 g śmietanki 30%
- 100 g podłużnych biszkoptów
- 110 g cukru pudru
- 1 mała filiżanka espresso lub likier kawowy
- 4 łyżki likieru amaretto lub pokruszone ciasteczka amaretto – wtedy pokruszyć je na biszkopty (oba pominęłam, ale można)
- 4 łyżki dobrego kakao
Przygotowanie:
W suchej misce ubij bitą śmietanę. W drugiej misce mascarpone wymieszaj z cukrem pudrem i dodawaj do tego stopniowo ubitą wcześniej śmietanę. Mieszaj drewnianą łyżką albo szpatułką, delikatnie. Biszkopty nasącz kawą z dodatkiem likieru (ja nasączałam samą kawą, lekko). W szklanym podłużnym naczyniu ułóż pierwszą warstwę biszkoptów, na spodzie. Przykryj warstwą kremu, na to połóż drugą warstwę biszkoptów i znowu krem. Całość posyp przez sitko kakao i wstaw koniecznie do lodówki – na co najmniej kilka godzin przed podaniem (a wcześniej przykryj szczelnie folią spożywczą, żeby zapachy z reszty lodówki nie odpachniły tiramisu).
Carlos Ruiz Zafon, Książę mgły
Jak powiedziałam ostatnio P., że lubi Zafona, usłyszałam w odpowiedzi (szczególnej odpowiedzi, bo pytającej): Lubisz fantastykę? No właśnie nie. Ale Zafon to nie fantastyka w czystej postaci. To jak Mistrz i Małgorzata – pod fantastykę to nie podchodzi w ogóle, mimo że jest czarny rozgadany kot i cała jego straż przyboczna, a z Małgorzatą dzieją się generalnie różne dziwne rzeczy i już prawie posądza się o schizofrenię, no ale koniec końców to jest nie to. Ale o Zafonie chciałam. Uwielbiam jego książki. Czwarta wydana książka, a napisana była jako pierwsza, tylko jak go jeszcze nikt nie znał, to nie chcieli mu jej nigdzie wydać. Przeczytałam w 3 godziny z przymusową przerwą na zajęcia, podczas których myślałam tylko, kiedy się skończą, żeby móc czytać dalej. To jedna z tych książek, której wcale nie chcesz odkładać, mimo że wiesz, że tu w brzuchu burczy, spać się chce, w radiu fajna piosenka, potańczyłoby się, no ale jednak nie, że woda na herbatę zdążyła się już trzy razy zagotować, a czajnik dostaje szału. Nawet jak ucieka ci autobus, coś się przypala, wewnętrzny mądry głos mówi: e, daj spokój. Czytaj tu!
Comments
jak patrze na Twoje zdjecia to az slinka cieknie:) i mi sie tez chce takiego pysznego ciacha:)
Zafona czytałam książki dwie :) Podobały mi się. Moze sięgnę po tę także?
Jutro się wybieram do biblioteki, wprawdzie tej ksiązki tam nie znajdę, ale może coś innego?;-)
A do Empiku tez może wpadnę po drodze;-)
Tiramisu kocham. Bezgranicznie. Mam swoją wersję, którą przywiozłam z Włoch i ją uwielbiam. Robię z jajkami, wiem,ze niektórzy się ich boją.
Twoje tiramisu Asiu wspaniale się prezentuje. Podkradam troszkę!
Ładne to Tyraj-misiu Ci wyszło, bardzo!Ja jestem przywiązana do wersji z żółtkami, za to bez śmietany, ale miewam czasem gości (a i w rodzinie tacy się znajdą) którzy za nic surowego jaja nie zjedzą więc taki przepis jak znalazł :)
A lubisz Kuchareczko Crema do mascarpone solo? :) Ja uwielbiaaaam :)
Pozdrowień moc :)
Majanko, ja zafona kocham miłością bezgraniczną i nieskończoną. Przeczytałabym nawet słownik albo encyklopedię, jakby napisał ;) Tiramisu z jajkami, nie wiedziałam, że tak mozna! Zaraz sobie popędze do ciebie kuknąć jak zrobić takie :)
monia, TAAAK! Lubię lubię lubię :) Ha! Tyrajmisiu jest super :)
Cześć, podoba mi się Twój pomysł – czytanie i jedzenie. Dwie przyjemności, które wspaniale się uzupełniają.
Pozdrawiam.
wylizywanie mieszadeł – klasyka w kuchni :) szczególnie po bitej śmietanie czy cieście na murzynka :)
świetny pomysł z ostatnim zdjęciem: tiramisu i te rozrzucone literki
Oj pychotka. Właśnie obiecałam jutro mini wersję dla mojego małżonka bo mascarpone w lodówce zalega.
Mniaaam :) nie robiłam jeszcze bo za każdym razem potrzebne były surowe jajka a czegoś takiego nikt (włącznie ze mną) nie tknie :/ Dlatego Twój przepis chętnie wstawiam na listę oczekujących :)
także do książki mnie zachęciłaś – już ta pora bym sięgnęła po coś :)
pozdrawiam :)
Oj lubię tiramisu i to właśnie takie prawdziwe z mascarpone i biszkoptów… no i Zafona tez lubię :)