Pod tajemniczym pseudonimem Groszek ukrywa się autor kolejnej książki dla dzieci wydanej przez Officynę. Pisałam o niej przy okazji recenzji książek Jimmiego Liao. „Humanusa” ilustrował Henryk. Beznazwiskowy jak Groszek. Żaden Henryk Ka, Henryk Pe. Henryk „no name”. Ale ani jego imię, ani nazwisko nie jest mi na dłuższą metę do szczęścia potrzebne. Wystarczą mi ilustracje. …
Książki dla dzieci wybieram po okładce. I zazwyczaj wychodzę na tym dobrze. To dość logiczne. Jeśli wydawnictwo stać na wydanie dobrego autora (który napisał dobrą historię), to tym bardziej stać je na zatrudnienie dobrego ilustratora. Świetny tekst i świetne ilustracje zazwyczaj idą w parze. Zostawiam już wydawnictwo, ale to także dobrze robi także książce. Jest …
Poziom pierwszy pomaga składać słowa, drugi – zdania, trzeci uczy połykać strony. Im wyższy poziom, tym większa ilość wyrazów w tekście, dłuższe zdania. Ale też mniej kolorowe i w ogóle mniej ilustracji. Dlaczego? Bo siedmiolatki, dla których przeznaczony jest poziom trzeci książeczek z serii „Czytam sobie”, nie chcą już oglądać kolorowych stron – bo nie …
Trafił mi się rarytas – książka wydana w dwóch egzemplarzach. Cała jej historia jest niesamowita. Pewnego razu był sobie Jonasz. Miał koleżankę, Tosię, która postanowiła złożyć mu niezapowiedzianą wizytę. Zamiast Jonasza zastała jednak tylko jego brudne skarpetki. Tylko i aż, bo skarpetki były jak na części codziennej garderoby wyjątkowo rozgadane. To jeszcze zresztą nic! Skarpety …
Kajtek ma siedem lat, uwielbia dinozaury, Harrego Pottera, Hell Boy’a i ma mamę Ewę, która jest historykiem sztuki. Mama wymyśliła ambitny plan: zainteresować Kajtka sztuką, opowiedzieć i pokazać mu całą jej historię poczynając od kolorowych malowideł naskalnych, przez średniowiecze, renesans, barok, na współczesności i czarnym kwadracie Malewicza kończąc. Tymczasem chłopiec nie zna ani nazwisk wielkich …
Zamiast nowego stosu książek na czerwiec będzie to, o czym pisałam już jakiś czas temu – wyszperane nowości wydawnicze dla dzieci, które podobają mi się najbardziej. Prościej: najfajniejsze moje dzieciowe książki. Te, które zaklasyfikowałam sobie na własny użytek do pomysłowych, zabawnych, kreatywnie pomyślanych albo mądrych „po prostu”. Kolejność przypadkowa. Agata Królak – Różnimisie, wyd. Dwie …
