Przeczytaj to, zerknij okiem na tamto, skseruj dużo zapisanych maczkiem kartek, bo potrzebne. Napisz, wyślij mi proszę, muszę mieć najpóźniej do północy. Przeczytaj coś, co cię nie interesuje i zrób z tego trzy referaty. Idź, załatw, zadzwoń, potwierdź mailowo. Pożycz, przepisz, pokoloruj. Wytnij, podklej i poskładaj w całość. Napisz do mnie, czekam na odpowiedź i załącznik. Co z decyzją o…? Wymyśl i powiedz mi, jak mam zrobić, bo nie wiem. Czy możesz mi przynieść…? Czy mogę pożyczyć/czy mogę ci oddać? Zrób, zanieś, przyjedź i odbierz. Miej dla mnie czas.
Nie.
Dajcie mi proszę zrobić coś w kuchni.
MIGDAŁOWE ULE
bez pieczenia, bez glutenu, z kremem adwokatowym
SKŁADNIKI
- Ule: 200 g mielonych migdałów (ze skórką), 150 g cukru pudru, 1 białko, paczka andrutów – opcjonalnie
- Krem: 125 g masła, 15 g cukru pudru, 3 żółtka, pół kieliszka wódki (w wersji dla dzieci alkohol pomijamy), kilka kropli ekstraktu waniliowego
Na ule: ubij białko na sztywno, dosypując pod koniec po trochę cukru pudru i nadal ubijając, aż masa będzie lśniąca i gęsta. Tak ubitą pianę przełóż do miski z mielonymi orzechami i delikatnie wymieszaj drewnianą łopatką albo łyżką.
Na krem: Masło utrzyj z cukrem pudrem, dodaj żółtka i na końcu wlej alkohol i wanilię. Dokładnie ubij i włóż do lodówki, żeby masa stężała. Kiedy masa dobrze się schłodzi, możesz zacząć formować ule. Nakładaj ciasto do foremek, trzymając je mocno w dłoni, żeby się nie rozłożyły. Wypełnij je ciastem i w środku zrób dziurkę – najlepiej trzonkiem dużej drewnianej łyżki. Ważne tylko, żeby nie robić dziury do samego końca, to znaczy nie tak, żeby dosięgnąć czubka foremki.
Włóż do środka krem (jeśli będzie gęsty, możesz go łatwo nałożyć łyżeczką, jeśli rzadki – musisz wlać). Zostaw odrobinę wolnego miejsca i przyłóż otwór orzeszkową masą. Obróć teraz foremkę do góry nogami i ostrożnie otwórz. W ręce powinien zostaw ul. Jeśli chcesz, możesz wyciąć z andrutów foremkami okrągłe, mniejsze krążki i na nich położyć ule. To wcale nie jest konieczne, bo ule nie przeciekają. Bardziej dla ozdoby.
Nie piecz (upiekłam jeden ul – nie ma żadnej różnicy w smaku ani konsystencji poza tą, że krem robi się płynny i wypływa ze środka na blachę).
Smacznego!
Comments
Przepiękne te Twoje ule! U mnie zaczęło się i… skończyło na zakupie foremek do uli ;) Może w końcu je kiedyś zrobię. Na razie zapisuję sobie Twój przepis, bo brzmi smakowicie :) Pzdr Aniado
No i ja mam takie foremki, tylko czasu ciągle brakuję na zrobienie uli :)))
myśmy się już podlizywali na FB, ale komplementów nigdy za mało – przepiękne zdjęcia! :)
Uwielbiam Schmitta :) Od Oskara zaczęła się moja piękne przygoda z jego twórczością … A ule absolutnie cudowne :)
„Oskar i Pani Róża” to fenomen jeśli chodzi o książki. Mniej niż sto stron, a potrafi przewrócić serce i światopogląd do góry nogami.
Zawsze wydawało mi się szalenie trudne zrobienie takich uli tak, aby się nie rozleciały, nie wiem dlaczego mam wrażenie ich nadnaturalnej kruchości :]
Nie, ule nie sa w każdym ypadku kruche trzymają się zwarcie ze sobą. „Klei” je białko ubite z cukrem :)
Wspaniałe ule. Nie myślałam, że masz w sobie tyle asertywności, aby odeprzeć takie atak próśb, pytań, obowiązków :).
A Oskara przepłakałam. Z tego co wiem, nie ja jedna. Buźka
Te ule kojarzą mi się z weselnymi ciasteczkami – najczęściej spotykałam je na tego typu imprezach.
Są pyszne! I foremka cudowna, nigdy nie wiedziałam, w jakich się takie ciasteczka robi :)
Jakie pomysłowe te ule! I foremka świetna, a książkę też czytałam- na prawdę warto, pozdsrawiam;)
http://www1.tescoma.com/pl/scripts/katalog.php?gid=4050010000&id=631640
Tu można kupić takie foremki:)