Książka jak gra. Graczami są rosyjscy oligarchowie, a planszą podmoskiewska dzielnica Rublowka. Cel gry jest do bólu praktyczny – niedopuszczenie do tego, żeby z niej wypaść. Konsekwntnie wzbraniałam się przed „Rublowką”. W pierwszym momencie w ogóle mnie nie zainteresowała – nie lubię polityki, nie lubię moskiewskich dylematów, w dodatku mam przesyt reportażu. Nie wiem jak …
Pół roku temu przeczytałabym tę książkę z niesmakiem. Z uczciwości przyznałabym, że okej: jest dobra, ale to kolejna pseudobiografia, napisana dla własnej przyjemności. A przecież powinno się pisać dla czytelników. Tak twierdziłabym kilka miesięcy temu. Dziś jest zupełnie inaczej. Może dlatego, że w lecie zaliczyłam przyspieszony kurs odnajdywania swojej drogi zawodowej i to pośrednio wyprostowało …
